De basis van het Medical Taping Concept werd in de jaren zeventig gelegd in Japan en Korea. Hier werden destijds tapemethodes ontwikkeld vanuit de gedachte dat beweging en spieractiviteit essentieel is om gezondheid te behouden of te herstellen. Spieren zijn niet alleen nodig voor beweging, maar zijn ook bepalend voor bloed- en lymfecirculatie en lichaamstemperatuur. Bij dysfuncties kan dit resulteren in klachten en aandoeningen. Voortbouwend op deze gedachte, werden er diverse elastische tapesoorten ontwikkeld die de spieren in hun functie kon ondersteunen, zonder daarbij de beweging te beperken.
Tijdens de ontwikkeling van deze methode bleek al snel dat het toepassingsgebied veel ruimer was dan alleen het behandelen van spieren. De gebruikte CureTape komt qua elasticiteit en gewicht overeen met de menselijke huid. Er wordt dan ook gebruik gemaakt van de elasticiteit van de tape ten opzichte van de elasticiteit van de huid, waardoor de tape een soort ‘liftende werking’ heeft op de opperhuid. Er ontstaat zo meer ruimte in het gebied van de subcutis, waar allerlei receptoren, bloed- en lymfevaatjes liggen. Door nu gebruik te maken van verschillende tape technieken, kunnen diverse effecten bereikt worden.
In het Medical Taping Concept maakt de elasticiteit van CureTape het mogelijk dat weefsels worden ondersteund in hun functie, terwijl de bewegingsvrijheid behouden blijft. De nadelen van conventioneel immobiliseren worden zo voorkomen.
Het toepassingsgebied is zeer breed: Nabehandeling van blessures, reduceren van ontstekingen of vochtophopingen (oedeem, maar ook haematomen), houdingscorrecties, behandeling van klachten door overbelasting (zoals RSI, tennis- of golfelleboog). Ook neuro-reflectoire beïnvloeding, bijvoorbeeld bij hoofdpijn, behoort tot de mogelijkheden.
voor meer info: http://www.medicaltaping.com/